معشوق چہ داند دل عاشق بہ چہ حال استیڪ ثانیہ دورے ز قرارش چو یہ سال استلیلا همہ فڪرش شدہ چون ناز و ڪرشمهوصلش دگر اے دل همہ رویاے محال استزیبا صنمے دیدم و مدهوش بگشتمدیوانہ شدم، عقل دگر رو بہ زوال استاز خال لب دوست چہ اشعار سرودندزیبایے دلدار سوا از خط و خال استدیدم ڪہ بہ آغوش گرفتم تن اورابرخواستم از خواب و بدیدم ڪہ خیال استدندان طمع ڪندہ ام از عمر ولے ڪاشگویند ڪہ تا لحظہ ے دیدار مجال است