در روزهای غمگین و تیره یاد پدر می کنیم.... یاد دست های کار کرده اش که زیادی زمخت بود برای لطافت یک نوازش را داشتن. یاد قدم هایش که زیادی بلند بود, برای جسارت همراهیش کردن. یاد چهرشان , که فرورفته بود میان چروک هایی که زیادی عمیق بودند, برای مهربان بودن . امامهربان تر از همه بود. یاد صدای پر صلابتشان که مردانه بود و لغاتی که سخت زمزمه می شدند وسخت تر شنیده. یاد بابا می کنیم میان ساعت های طولانی کار روزمره.... میان لحظه های شبانگاهی وآهنگ قدیمی گام هاوکلید ها و قفل ها. یاد خاطره هامان می کنیم میان روزهایی که پدر به خاطره ها پیوست. دلمان برایش تنگ می شود. دلمان برای خماری بعد از نوازش های آرامش تنگ می شود. برای همان بند انگشتهای زمخت و ناخن های از ته گرفته.برای همان بوی خسته.... ما دلمان برای چشم های خسته و خون افتاده پدر تنگ می شود دلمان برای ترانه صدای پدر تنگ می شود,در لحظه لحظه های که نیازمندش هستیم, برای روز های با عکس خاموش پدر حرف زدن. حالا که پدر رفته است, روزهامان تنهاست وابری و همیشه بارانی. به فضای خالی خانه که می نگریم, تازه می فهمیم چه شبهایی غریبانه می گذرد از روزی که پدر را بدرقه اش کردیم... #احمدوند پیامبر رحمت (ص) فرمودند:«کسی که قبر والدین خود را در هر جمعه زیارت کند، گناهانش بخشیده می شود و از نیکوکاران نوشته شود.»مستدرک الوسائل، ج 2 #شب_جمعه #الفاتحه_مع_الصلوات